Zatoka Gestalt:Bezpieczna Przestrzeń dla Ciebie

W swojej pracy psychoterapeutycznej zajmuję się wraz z klientem/pacjentem ujawnianiem jego wyjątkowości. „Z perspektywy Gestalt symptomy są wytworami twórczego self i ujawniają ludzką wyjątkowość” ( „Terapia Gestalt. Pobudzenie i wzrost w osobowości człowieka”, Perls, Hefferline, Goodman, 1990).

 W terapii Gestalt interakcja w obecności to nie tylko widzieć siebie nawzajem, to dla mnie zobaczyć i być choć przez chwilę w tym samym świecie, co klient/pacjent. „Być w dotyku z” – to metafora słowna, która obrazuje sposób w jaki razem z klientem/pacjentem badamy te wszystkie bolące, cierpiące, kruche i delikatne  miejsca.

W swojej pracy terapeutycznej spotykam się z osobami doświadczającymi kryzysów emocjonalnych, lęku, stresu, niepewności, straty, presji, wykluczenia.

W swojej pracy terapeutycznej towarzyszę w poczuciu osamotnienia i pustki, w kryzysach w relacjach, w depresji, w zmianach spowodowanych utratą lub zmianą pracy, przeprowadzką, innych dużych zmianach życiowych. 

Towarzyszę w tym, co jest teraz oraz w zmianie. Towarzyszę poprzez szanowanie i uwzględnianie tego, co ludzkie.

Trudności w funkcjonowaniu i cierpienie człowieka, pojawiają się wraz ze znaczną nierównowagą między wymiarami tego, co ukryte i tego, co jawne, tego co dostępne świadomości i tego co w tym momencie niedostępne. Bliska jest mi tu metafora zamkniętego pokoju w którym zamknięte są najintymniejsze z tajemnic, tęsknot oraz najbardziej osobiste z wydarzeń. Tylko wtedy, gdy r a z e m  zajmujemy się podczas spotkania terapeutycznego centrum osoby, wyłaniają się „rzeczy zagubione i zapomniane”, a w istocie rzeczy najistotniejsze dla danej osoby, a co za tym idzie, także i te najbardziej chronione, bo i najbardziej bezbronne. 

„Smutek, radość, ból, roz­goryczenie, wstyd, poczucie satysfakcji – każde z tych uczuć i emocji spotkać się może tylko z bliźniaczym odpowiednikiem w obrębie zmieniającego się self terapeuty – i tylko w tym wspólnym obszarze i doświadczeniu może nastą­pić ich prawdziwe, autentyczne, rozwojowe Spotkanie. („Staję się sobą w relacji z Tobą – o koncepcji relacyjnego self w psychoterapii Gestalt”, Marta Katolo)

W pracy terapeutycznej towarzyszą mi ważne dla mnie osoby i ich cytaty. Osoby te miały wpływ na kształtowanie się nie tylko założeń terapii Gestalt w latach 50 tych XX wieku, a później na rozwój terapii Gestalt, a może przede wszystkim, kształtują one mój własny proces pogłębiania praktyki psychoterapeutycznej w podejściu Gestalt. Proces ciągłego stawania się. Proces płynnego, twórczego i uobecnionego pojawiania się przy drugiej osobie.

Laura Perls była pionierką terapii Gestalt, której pasja i zaangażowanie wpłynęły na rozwój tej metody psychoterapeutycznej. Jako współzałożycielka pierwszego instytutu Gestalt, przez dekady kształciła terapeutów na całym świecie. Jej innowacyjne podejście łączyło egzystencjalną refleksję z artystyczną ekspresją, inspirując pacjentów do pełnego zaangażowania w proces terapeutyczny. Laura była nie tylko terapeutką, ale także żoną, matką i babcią, co wzbogacało jej perspektywę i empatię w pracy z ludźmi. Jej wkład w terapię Gestalt pozostaje nieoceniony, a jej nauki nadal inspirują kolejne pokolenia terapeutów.

Widzę ją jako kobietę, która w pełni żyła tym, czego nauczała, w jaki sposób była z drugim człowiekiem. Kilka jej ważnych cytatów, chcę mieć również tutaj, w moim miejscu, które dzielę tu z Tobą: 

„Terapia Gestalt, kładąc nacisk na bezpośrednią świadomość i zaangażowanie, oferuje metodę rozwijania zdolności wspierania siebie, jaką umożliwia nasze twórcze przystosowanie – jedyny sposób radzenia sobie z doświadczeniem umierania i w związku z tym, z doświadczeniem życia.”

„…z mojego doświadczenia bycie prawdziwie twórczym jest nierozerwalnie związane ze świadomością naszej własnej śmiertelności. Im bardziej jesteśmy tego świadomi, tym większa staje się potrzeba tworzenia czegoś nowego i brania udziału w kreatywności, jaka nieustawicznie zachodzi w przyrodzie.”

„…podkreślanie wagi tu i teraz nie warunkuje, jak często się zakłada, że przeszłość i przyszłość są nieważne. Przeciwnie. Przeszłość jest zawsze obecna w całościowym doświadczeniu życiowym, w naszych wspomnieniach… a szczególnie w naszych nawykach/powtarzalnościach i ograniczeniach/usztywnieniach. Przyszłość jest obecna w naszych przygotowaniach i rozpoczynaniach, w oczekiwaniu i nadziei, czy lęku i rozpaczy.”